Koen Dewulf wenst jou een cultureel 2024: zijn cultuurbrief voor jou!

Lieve mensen,

Mijn naam is Koen Dewulf en ik kreeg de vraag om voor jullie een soort cultuurbrief te schrijven: een brief waarin ik even meegeef hoe het als cultuurprofessionel, want dat ben ik volgens de fiscus, is om van Het Meetjesland te zijn. Hoe ik dan weer op mijn beurt het Meetjesland zie en alles daarrond en niet in het minst op cultureel vlak.

Maar wie ben ik dan?
Wars van het feit dat mijn pa van oorsprong van Gent is en mijn ma van Kaprijke ben ik geboren en getogen in Sleidinge (Slenne gelijk we zeggen). Hoe dat komt dat ze daar kwamen wonen? Ma en pa woonden in Gent, maar passeerden wekelijks onderweg naar den (schoon)thuis in Kaprijke door Sleidinge. Er lag daar nog een stukske grond te koop en niet veel later stond er een zelf gemetselde woning / schoenmakerij… Niet veel daarna kwam ik erbij.

Nog voor ik ter wereld kwam, letterlijk er niet veel voor, werd onze living in Sleidinge reeds cultureel ingewijd door de oppersmurf allertijden, Pierre Kartner, Vader Abraham. De man was onderweg naar het Chirolokaal in Lovendonk om er op te treden, maar vond de weg niet goed, en mappy en gps bestonden nog niet… Pa was kasseistenen aan het leggen op den oprit en ma (grote fan van de man) lag hoogzwanger in de zetel. Hij stopte bij mijn pa en vroeg de weg naar zijn podium. Pa zei: Ik wil je dat gerust uitleggen, op voorwaarde dat ge eerst goeiendag komt zeggen aan mijn madam, want anders krijg ik nooit verkocht dat Vader Abraham hier op den oprit stond en niet binnen kwam. Ons moeder lag te slapen, deed haar ogen open en dacht dat ze nog aan het dromen was… Vader Abraham stond voor haar en ondertussen legde mijn pa de weg uit naar Lovendonk. ’t Is eigenlijk rechtdoor en de derde straat links…

Ik ben dus van Sleidinge, Slenne! Het dorp van… van veel… Als ik het in de rest van Vlaanderen vertel dat ik van Slenne ben en het publiek is al wat ouder, dan ben ik van het dorp van Wilfried Martens. In mijn ogen ben ik van het dorp van Joris De Wildeman en van mijn eigen pa, de schoenmaker van Slenne! Trouwens, wie Wifried nog eens wil zien, de man heeft er voor de kerk een standbeeld gekregen… op ware hoogte…

Als kind zong ik in het kinderkoor bij Luc Blomme en Mieke Verbeke. En onder het motto, de cirkel kan al eens rond zijn is diezelfde Luc Blomme nu de pa van Mats, een van de betere maten van onze Pepijn (we hebben er 3) en evenzo de leraar op de academie van diezelfde Pepijn. Want academies hebben we in het Meetjesland! Zelf ben ik een kind van die in Evergem en mijn kinderen gaan te voet naar die in Eeklo. Niet dat je het zomaar aan me ziet, maar ik genoot een klassieke scholing als fluitist. Op avonden, woensdagen en zaterdagen vond je me in de academie en toendertijd als jonge gast ook in de bibliotheek. Niet dat ik zo een groot lezer ben. Ik schreef reeds meer teksten dan dat ik er las, maar ik leende er cd’s uit. En bij goedbevinden kopieerde ik die dan op cassetjes (mp1). Ook vandaag vind je onder het toeziend COMEEToog sprankelende regiobibs in Aalter, Assenede, Eeklo, Evergem, Kaprijke, Lievegem, Sint-Laureins, Wachtebeke, Zelzate. Wist je zelfs dat je in de bib van Assenede binnen kan zonder dat hij open is: Open+?

Als kind viel in Sleidinge cultuur samen met enkele markante figuren. Ik speelde als kind musicals georganiseerd door wijlen Walter Verplaetse en later viel voor mij cultuur in Slenne samen met Joris De Wildeman. Hij bracht me er voor het eerst op een podium tijdens de klokhuisfeesten. Later kwamen daar Cascadeurs en Vrijstaten bij en vlak voor de coronakwelduivel mocht ik er CC Stroming vullen met de voorstelling ‘Gevoelsmens’.

Joris was een icoon. Een lief, bereikbaar icoon.

Voor wie Joris niet kent, kende, maar ooit nog hoorde van The Shakers… awel, ’t is den zelfden. Op een bepaald moment trok ik naar Waarschoot (in de rest van de wereld zeg ik Lievegem, maar alles in een straal van 15 km rond Waarschoot, zeg ik Waarschoot). Een bruisende gemeente, met meer cafés dan inwoners en nog veel meer volk in die cafés…  Zelf ben ik geen caféganger ofschoon ik er professioneel kom natuurlijk… aan namedropping ga ik niet doen… ik ben daar ook niet voor betaald. Maar ’t is hier geestig toeven in ons Meetjesland. De vele lokale streekbieren zijn daar getuige van! Ook hier vermeld ik geen namen, ofschoon een sponsoring in nature altijd wel mag natuurlijk.

Cultureel genoot ik al vele kansen, maar dat kan enkel maar omdat de mogelijkheden er zijn. Ik herinner me optredens in De Stroming, De Herbakker, Den Hoogen Pad, ’t Sock, De Bijenkorf, De Meet, De Kring in Lievegem, maar evengoed in wat lokale café’s, zomerbars… en dan spreek ik dus enkel nog maar over diegenen die ik me herinner!

Wat me wel telkens opvalt, waar ik ook speel… er mensen samen zijn! Cultuur bindt en verbindt mensen! Of het nu gaat over een groots optreden op een of ander festival of een try-out in een achterzaalke, op een wijkkermis, rommelmarkt, een totaalspektakel… het maakt niet uit! Mensen komen ervoor samen en dat is nu net het fijne aan cultuur!

Koen Dewulf

Ik leerde zelfs ooit van Joris De Wildeman de slagzin: Zet veel volk op uw podium en er zit veel volk in de zale! Want o ja, cultuur verbindt niet alleen het publiek, maar ook de artiesten zelf! We kennen mekaar allemaal en niet enkel en alleen van mekaars affiches te zien. Hier en daar ontstaan er samenwerkingen, ook dat is mooi… De frontman van het best wel stevige FUSS BENDER speelde dit jaar samen met mij in Mechelen op het vicariaat met monseigneur De Kezel in ons voorprogramma! Cultuur valt niet in 1 hokje te duwen!

Niet alles is cultuur voor mij, maar toch wel heel erg veel! Het is pas door alles gelijkwaardig te bekijken in het leven, je jouw eigen leven ook verrijkt. En soms moet je dingen gewoon een kans geven… Je moet je durven laten verwonderen in het leven! Durven stilstaan bij de kleine dingen! Durven zien wat de andere ziet!

Een paar jaar geleden ging ik voor het eerst naar de metalavond van het Herbakkersfestival. Metal zegt me in wat ik dagelijks met muziek doe weinig, maar ‘k geef grif toe, ik was omver geblazen als ik die mannen zag spelen: wat een timing, precisie… machtig én wat een cultuur van ontmoeten hebben die ‘metalfans’ onder het motto, we zijn allemaal uniek en apart doen ze met zijn allen zwarte kleren aan. Een beetje te vergelijken met een uniform van Sint-Bavo of Nieuwen Bosch…

Metal en klassieke muziek hebben voor mij trouwens een gemeenschappelijke component, ’t is te zeggen, ze doen hetzelfde met me. Ik zal het quasi nooit spontaan opzetten, maar als ik er mag naar kijken, kan ik niet meer stoppen met ervan te genieten.
Zag je ooit al Anke Steenbeke haar handen haar hele klavier afdwarrelen? Ik in elk geval wel! En voor wie het niet zou weten, Anke speelt niet in een metalband.

Maar zingt er ergens ten velde een zanger een levenslied, de meute zingt zangkoorgewijs mee! Hoe mooi is dat evenzo! Op school leerde ik destijds dat cultuur al datgene is dat niet onder natuur valt. Toen klonk dat plausibel, vandaag heb ik het er moeilijker mee… want cultuur zou maar in je natuur zitten en laat dat nu net bij mij, zoals bij zovelen, het geval zijn. Ook omgekeerd gaat de vlieger op, bij ons thuis zit natuur heel erg aanwezig in onze ‘cultuur’. Het één kan niet zonder het ander: het is yin & yan, het is Gaston & Leo, het is Slisse & Cesar, het is Cleymans & Van Geel, het is Nicole & Hugo, het is Acda & De Munnick, Veldhuis & Kemper, Marie & Samson & Delila, starsky & hutch, Zorro & Tornado, Bonnie & Clyde, worst & appelmoes, stoverij & frietjes…

Cultuur wordt telkens opnieuw geboren, heruitgevonden, herontdekt, hertaalt, herschreven… al dan niet gecoverd. Door mensen. Uit respect, uit drang, uit niet anders kunnen, het zit zo hier en daar in de natuur! Dat is ook meteen mijn oproep aan ieder van ons:

Laat ons maar gewoon in wie we zijn, in wat we doen zoveel mogelijk proberen cultuur uit te dragen, dingen te doen, te organiseren, te maken, in handen te nemen. Den enen met zijn creativiteit en den anderen met iets praktisch. Dat maakt niet uit. Maar met een garantie, dat al wat je niet gedaan hebt, je niet gedaan hebt, maar al wat mislukt, je op zijn minst geprobeerd hebt.

Verzamel mekaar rond kampvuren, speel muziek, boetseer, kneed de natuur tot het cultuur wordt. Bak potten, scheer schapen, lees en schrijf boeken, spreek en luister…

En weet dan nog dat COMEET hier in onze streek zo her en der helpt, faciliteert, aanwezig is, bestaat, dus… waarop wacht je nog?

Koen

Verzamel mekaar rond kampvuren, speel muziek, boetseer, kneed de natuur tot het cultuur wordt. Bak potten, scheer schapen, lees en schrijf boeken, spreek en luister… En weet dan nog dat COMEET hier in onze streek zo her en der helpt, faciliteert, aanwezig is, bestaat, dus… waarop wacht je nog?

Koen Dewulf

Meer over Koen Dewulf vind je op koendewulf.be